"ปัญหาแรกเริ่มของคดีเขาพระวิหารเกิดจาก"
ความขัดแย้งระหว่าง ราชอาณาจักรกัมพูชา กับ
อาณาจักรไทย ซึ่งเริ่มขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2501 จากปัญหาการอ้างสิทธิเหนือปราสาทพระวิหาร
ซึ่งตั้งอยู่ที่ ชายแดนไทย ด้าน
อำเภอกันทรลักษ์ จังหวัดศรีสะเกษ และ ชายแดนกัมพูชา ด้าน จังหวัดพระวิหาร เกิดจากการที่ทั้งไทยและกัมพูชา
ถือแผนที่ปักปันเขตแดนตามแนวสันปันน้ำของเทือกเขาพนมดงรักคนละฉบับ
ทำให้เกิดปัญหาพื้นที่ทับซ้อนของทั้งสองฝ่ายในบริเวณที่เป็นที่ตั้งของตัวปราสาท
โดยทั้งฝ่ายกัมพูชาและฝ่ายไทยได้ยินยอมให้มีการพิจารณาปัญหาดังกล่าวขึ้นที่ศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ
(ศาลโลก) ณ กรุงเฮก ประเทศเนเธอร์แลนด์ ในปี พ.ศ. 2502
โดยฝ่ายกัมพูชาใช้แผนที่ มาตราส่วน 1 ต่อ 200,000 ที่คณะกรรมการปักปันเขตแดนผสมฝ่ายฝรั่งเศสเป็นผู้จัดทำขึ้นฝ่ายเดียว
เมื่อ ค.ศ.1907 และไม่ได้รับการรับรองจากคณะกรรมการผสมสยาม ตามสนธิสัญญา ค.ศ.1904
โดยจัดทำขึ้นในแบบซินูโซไดอัล ที่มีลักษณะคล้ายหัวหอม
ซึ่งแผนที่ชนิดนี้จะแสดงขนาดภูมิประเทศถูกต้อง
แต่ระยะทางและขนาดของภูมิประเทศจะคลาดเคลื่อน
ขณะที่ฝ่ายไทยยึดแผนที่ 1 ต่อ 50,000
ซึ่งจัดทำในแบบเมอร์เคเตอร์ ถ่ายทอดเส้นเขตแดนตามสภาพภูมิประเทศจริง โดยกรมแผนที่ทหารของไทย
ซึ่งแสดงสภาพภูมิประเทศจากภาพถ่ายทางอากาศ ที่ยึดตามแนว "สันปันน้ำ"
และเป็นอัตราส่วนที่อารยประเทศส่วนใหญ่ใช้ เนื่องจากมีความละเอียดและเที่ยงตรงมากกว่า
1 ต่อ 200,000 ที่ยังมีใช้อยู่ในบางประเทศด้อยพัฒนาและประเทศที่เคยเป็นเมืองขึ้นของมหาอำนาจเท่านั้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น